تساوی عددی و هماهنگی رقمی و تناسب در موضوعات قرآن

واژه(اجر: مزد): ۱۰۸ بار در قرآن آمده و به همین اندازه واژه (فعل: کار) آمده است.

کلمه(جزاء: پاداش- کیفر) ۱۱۷ بار در قرآن به کار رفته و (مغفرت)۳۳۴ بار. پس آمرزش دو برابر کیفر به کار رفته است!

در قرآن لفظ ابلیس ۱۱ بار آمده و عیناً به همین تعداد، یعنی ۱۱ بار، فرمان به استعاذه (پناه بردن به خدا) تکرار شده است.

واژه ( آیات: نشانه ها) ۳۸۲ بار در قران آمده وبا توجه به اینکه واژه ( الناس:مردم) ۲۴۱ بار و (الملائکة: فرشتگان)۸۶ بار و (عالمین: جهانیان) ۷۳ بار در قرآن بکار رفته، کلمه(آیات) به اندازه مجموع واژه های (ناس- ملائکه و عالمین) به کار رفته است.

(ایمان) و مشتقات آن ۸۱۱ بار در قرآن به کار رفته و لفظ (علم) و مشتقات آن ۷۸۲ بار و مترادف (علم) یعنی(معرفت) با مشتقاتش ۲۹ مرتبه در قرآن آمده است. در نتیجه (علم ) و(معرفت) و مشتقات آن دو، مجموعاً ۸۱۱ بار تکرار شده اند که مساوی با لفظ (ایمان) به کار رفته اند.

لفظ برّ( نیکی) و تمام مشتقاتش ۲۰ بار در قرآن آمده که با واژه (ثواب) و مشتقاتش برابر است.

کلمه جحیم( دوزخ) ۲۶ بار در قرآن تکرار شده که برابر با لفظ عقاب (کیفر) می باشد.

واژه حرث( کشت)۱۴ بار در قرآن آمده، و به هم

ین اندازه واژه زراعت ( کشاورزی) به کار رفته است.

کلمه (دنیا) در قرآن ۱۱۵ بار به کار رفته و واژه (آخرت) نیز عیناً ۱۵ بار در قرآن آمده است.

واژه (رسل) ۳۶۸ بار تکرار شده و واژه نبی ۷۵ بار ، بشیر۱۸ بار و نذیر ۵۷ بار که مجموع ارقام مذکور ۵۱۸ مرتبه است. جای شگفتی است که این عدد با تعداد مواردی که اسامی پیامبران آمده برابراست. یعنی اسامی پیامبرن الهی ( آدم- نوح – موسی و…) نیز ۵۱۸ بار در قرآن به کار رفته است.

واژه (صیام: روزه) و (صبر: شکیبایی) و (درجات: بیمناکی) و (شفقت: مهربانی) هر کدام ۱۴ بار در قرآن آمده است.

کلمه (عقل) و مشتقاتش ۸۳ بار در قرآن آمده و با موارد به کار رفته واژه (نور) در قرآن برابر است .

واژه (محبت ) و مشتقاتش ۸۳ بار در قرآن آمده که به همین تعداد واژه ( طاعت : فرمانبرداری ) در آیات وجود دارد .

کلمه ( لسان: زبان) ۲۵ بار در قرآن آمده است که با تعداد ( موعظه: پند و اندرز) برابر است.


مطالب فوق برگرفته از کتاب (اعجازعددی قرآن) متعلق به عبدالرزاق نوفل می باشد

در کشور عشق مقتدا خامنه ایست
فرماندهی کل قوا خامنه ایست
دیروز اگر عزیز مصر یوسف بود
امروز عزیز دل ما خامنه ایست

بهشت های فراموش شده 

وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لِی وَلِوَالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ:

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شیر باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش کردیم] که شکرگزار من و پدر و مادرت باش که بازگشت [همه] به سوى من است [لقمان:14]

حجة الاسلام صحفی می‌گوید: در اواخر عمر مبارک علامه طباطبایی، از ایشان خواستم برای آرامش قلب، دستوری بفرمایند، فرمودند:

«دست را روی سینه بگذار و سه ـ چهار بار نشسته و ایستاده (یا فرمود: ایستاده و نشسته ـ که یادم نیست ـ)

این آیه را بخوان:

«الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله؛ ألا بذکر الله تطمئن القلوب؛

کسانی که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان به یاد خدا آرام می‌گیرد، آگاه باش که با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد.» 

و من اثر این دستور را هم دیدم… 

اساسا ارتباط با خدا آرامش ‏آور است یعنى، انسان ذاتا دوستدار و عاشق خدا است و وقتى عاشق به معشوق برسد آرامش مى‏یابد. ازطرف دیگر خداوند در قرآن فرموده است که: «در مؤمنان سکینه و آرامش نازل مى‏کند».
بهترین چیزى که روح انسان را صفا مى‏بخشد و حالت آرامش و سکونت براى انسان ایجاد مى‏کند، ذکر و یاد خدا است. 

آرى این خاصیت ذکر و توجه به خدا است و دعا و مناجات هم نوعى ذکر است. ازاین‏رو اگر با حال توجه و خلوص داشته باشد انسان بعد از تمام شدن آن احساس یک حالت سبکى و آرامش در خود مى‏کند. کسى که درد دلش را با خدا در میان مى‏گذارد به این معنا است که قلبا با خدا انس گرفته است و به او توجه پیدا کرده است. خداوند نیز وعده فرموده است که: «هر کس با توجه به او رو کند، سخن او را بشنود و حاجتش را روا کند و دل و روحش را نورانى نماید». آنچه بعد از این حالت در خود احساس مى‏کنید، حاکى از آن افاضه و توجه خدا نسبت به شما است. پس باید شاکر باشید و توجه داشته باشید که این یک حالت مادى نیست زیرا روح یک عنصر مجرد از ماده است و تصرفاتى هم که از طرف حق در آن مى‏شود مادى نیست.
براى گام گذاشتن در این راه، باید ارتباط با خدا و بهره مندى از نفحات معنوى را تجربه کرد و این تجربه را بارها تکرار کرد تا انسان حضور در محضر خدا را لمس کند. براى این منظور گفته شده است در هر هنگام نمازها و هنگام حلال و حرام ها، یک الهام رحمانى رو به سوى انسان مى آید و او را به انجام آن کار نیک تشویق مى کند. اگر پاسخ مثبت داد این الهامات رحمانى بیشتر تکرار مى شود و انسان از وسوسه ها و اوهام شیطانى دور مى ماند.
اما اگر پاسخ منفى داد یا سستى کرد فرشته رحمت دور مى شود و شیطان وسوسه گر راه مى یابد و انسان از آرامش و یاد خدا دور مى شود. این تجربه را مى توان در هنگام اذان براى نماز صبح و قبل از آن به خوبى حس کرد که اگر بعد از بیدارى، دوباره خواب را ادامه دادیم خواب هاى پریشان و شیطانى رو به سوى آدمى مى آید و کسالت روحى و آشفتگى وجود آدمى را فرا مى گیرد.
کلا هر نوع ارتباطی با دعا زمینه ساز ارامش است

سعی کنید بعد از نماز به صورت خیلی معمولی با خدا درد دل کنید
ذکر صلوات و لا اله الا الله و حمد خدا نیز موثر است